Ergernissen benoemen is lastig

Tekst: Dik Veefkind – AgroCoach
Publicatie: Vakblad Boerderij / Boerderij online
Datum: 21 januari 2025

Eerst verliep de samenwerking tussen vader en zoon goed. Later ging het steeds minder. Ergernissen benoemen is lastig.

Hij had het zo goed voor elkaar, en kon zeggen dat hij met veel succes en een dosis geluk ondernemer was. De vierde generatie was inmiddels toegetreden tot het bedrijf dat hijzelf 25 jaar geleden overnam van zijn ouders. Door die generaties heen was natuurlijk veel gebeurd: alleen al de omvang van het bedrijf was niet meer te vergelijken met toen zijn opa met de boerderij begon. Maar er was natuurlijk veel meer dat anders was dan vroeger.

Voor hem was het destijds geen vraag geweest of hij boer wilde worden en het bedrijf zou overnemen. Dat zat er – zoals bij zovelen – van kinds af aan al in. Zijn blijdschap was dan ook groot toen zijn eigen zoon aangaf ook die weg te willen gaan. Fijn vond hij het dat het erfgoed kon worden doorgegeven aan de volgende generatie. ‘Je hebt het maar te leen’ en ‘er is hard voor gewerkt’, zei hij vaak.

Op constructieve wijze het conflict met elkaar aangaan is best moeilijk

Voortvarend en vol goede moed gingen vader en zoon de samenwerking aan. Ze maakten plannen, trokken extra grond aan, en na verloop van tijd verruilde zoon zijn baan buitenshuis voor het volledig beschikbaar zijn op de boerderij. Het ging ze goed: de resultaten werden steeds wat beter en de tijd brak aan dat de ouders van de boerderij vertrokken en zoon met zijn gezin intrek in de woning nam.

Haarscheurtjes in samenwerking
Ondanks dit goede nieuws ontstonden na verloop van tijd toch wat haarscheurtjes in de samenwerking. Zoon merkte dat hij het steeds vaker niet eens was met zijn vader en dat het lastig was om hierover in gesprek te komen. Want hoewel ze beiden niet om tekst verlegen zaten, bleek het toch erg lastig om echt met elkaar te praten over zaken die er werkelijk toe deden als ze het oneens waren. Beide mannen hielden er overtuigingen op na waardoor het na verloop van tijd steeds lastiger werd om één koers te blijven varen.

Ik heb m’n vader weer terug

Uiteindelijk besloot de zoon na een periode van veel twijfel, wikken en wegen te stoppen met de samenwerking, en zijn eigen weg te gaan. Wat volgde, was een moeizaam traject waarbij lastige gesprekken, onbegrip en verwijten over en weer voorbijkwamen. Uiteindelijk zijn ze er tot ieders opluchting toch uit gekomen. Lukte het tijdens de samenwerking niet om echt met elkaar in gesprek te komen, na deze periode ging dat wel. En beter zelfs dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden. ‘Ik heb m’n vader weer terug’, sprak de zoon uit. En ook pa leek opgelucht te zijn.

Op constructieve wijze het conflict met elkaar aangaan is voor veel mensen best moeilijk. Als je dat op een goede manier weet te doen kan er (weer) verbinding ontstaan. Een grote uitdaging, maar soms onvermijdelijk. Zoals op veel andere situaties is ook hier een spreekwoord passend, namelijk: ‘beter ten halve gekeerd dan ten volle gedwaald’. Het vraagt veel moed om voor je echte gevoel uit te komen en dit bespreekbaar te maken, zeker als je als familieleden zo intensief met elkaar samenwerkt.

Dik Veefkind is agrarisch coach, mediator en trainer en begeleidt agrarisch ondernemers en erfbetreders. Heb je naar aanleiding van dit artikel vragen of behoefte aan een goed gesprek? Neem dan contact met Dik op. Mail naar: info@agrocoach.nl of bel rechtstreeks: 06-53583325.

Lees het originele artikel ‘Ergernissen benoemen is lastig´ hier